- Մեզ օգնությու՜ն է պետք:
Ռադիոյի խշշոցի միջից լսվեց Նելսոնի ձայնը.
- Ես ճանապարհին եմ:
Ադրբեջանցիները շարունակում էին կրակել, իսկ ծառայողական մեքենայի մեջ գտնվող հիմնական ռադիոն անդադար խռխռում էր` ինչպես կռվի ողջ ընթացքում: Ի վերջո, երեւի մոտ 15 րոպե անց, БМП-1-ն առաջ թեքվեց ու դեպքի վայրը լքեց` ճանապարհի վրա արագություն հավաքելով եւ հետո շրջադարձ կատարելով դեպի հողե ճանապարհը, որ տանում էր հյուսիս-արեւելք` ադրբեջանցիների կողմից վերահսկվող տարածք:
Մարտունու վիրավոր զինվորներն անշարժ մնացին` սպասելով խոստացված օգնությանը: 5-10 րոպե անց նրանք թրթուրի շռինդ լսեցին, որ մոտենում էր այն կողմից, ուր քիչ առաջ անհետացել էր БМП-1-ը: Դա թշնամու մեկ այլ զրահամեքենա էր, այս անգամ` БМП-2. առանց շարժիչն անջատելու` այն կանգ առավ քարե պատից ոչ հեռու գտնվող խճապատ հատվածում, ճիշտ այնտեղ, ուր նրանք տեսել էին առաջին զրահամեքենան: Հանկարծ մոտ 20 թշնամու հետեւակային հովհարաձեւ շրջապատեցին БМП-2-ը, եւ Սարոյին թվաց, թե մի զինվոր թուրքերեն բղավեց.
- Վե՜րջ, դուք մե՜րն եք:
Մի քանի` երկար թվացած րոպեներից հետո Կոմիտասն զգաց, թե ինչպես է գետինը դողում մեկ այլ մոտեցող տանկի թրթուրներից, այս անգամ` հարավից, հայկական կողմից: Ադրբեջանական տանկի հրամանատարը կարգադրեց հեռանալ, եւ նրանք նահանջեցին առաջին զրահամեքենայի գնացած ուղղությամբ, երբ մի շարասյուն, որի մեջ կային նաեւ երկու БМП, հակառակ կողմից մոտեցավ խաչմերուկին: Դրանցից մեկի վրայից ցած թռավ Աբոն ու վազեց դեպի Կոմիտասը, իսկ թշնամին նահանջելիս կրակում էր ինքնաձիգներից, թեթեւ գնդացիրներից եւ նռանականետերից:
- Ավոն մեռած է, - տնքաց Կոմիտասը` երբ Աբոն նրան մի քանի մետր քարշ էր տալիս դեղին խոտի միջով, դեպի մոտակա փոքր ծառի ստվերը:
Մինչ Աբոն իր ինքնաձիգի ու ճկուն վիրակապի օգնությամբ բեկակալ էր ամրացնում Կոմիտասի ոտքին, Մարտունու եւս 4 տանկ եկան: Վարդանը մի թաշկինակ փռեց Մոնթեի երեսին եւ օգնեց Աբոյին մարմինը տանկի մեջ բարձրացնել:
Ռադիոյի խշշոցի միջից լսվեց Նելսոնի ձայնը.
- Ես ճանապարհին եմ:
Ադրբեջանցիները շարունակում էին կրակել, իսկ ծառայողական մեքենայի մեջ գտնվող հիմնական ռադիոն անդադար խռխռում էր` ինչպես կռվի ողջ ընթացքում: Ի վերջո, երեւի մոտ 15 րոպե անց, БМП-1-ն առաջ թեքվեց ու դեպքի վայրը լքեց` ճանապարհի վրա արագություն հավաքելով եւ հետո շրջադարձ կատարելով դեպի հողե ճանապարհը, որ տանում էր հյուսիս-արեւելք` ադրբեջանցիների կողմից վերահսկվող տարածք:
Մարտունու վիրավոր զինվորներն անշարժ մնացին` սպասելով խոստացված օգնությանը: 5-10 րոպե անց նրանք թրթուրի շռինդ լսեցին, որ մոտենում էր այն կողմից, ուր քիչ առաջ անհետացել էր БМП-1-ը: Դա թշնամու մեկ այլ զրահամեքենա էր, այս անգամ` БМП-2. առանց շարժիչն անջատելու` այն կանգ առավ քարե պատից ոչ հեռու գտնվող խճապատ հատվածում, ճիշտ այնտեղ, ուր նրանք տեսել էին առաջին զրահամեքենան: Հանկարծ մոտ 20 թշնամու հետեւակային հովհարաձեւ շրջապատեցին БМП-2-ը, եւ Սարոյին թվաց, թե մի զինվոր թուրքերեն բղավեց.
- Վե՜րջ, դուք մե՜րն եք:
Մի քանի` երկար թվացած րոպեներից հետո Կոմիտասն զգաց, թե ինչպես է գետինը դողում մեկ այլ մոտեցող տանկի թրթուրներից, այս անգամ` հարավից, հայկական կողմից: Ադրբեջանական տանկի հրամանատարը կարգադրեց հեռանալ, եւ նրանք նահանջեցին առաջին զրահամեքենայի գնացած ուղղությամբ, երբ մի շարասյուն, որի մեջ կային նաեւ երկու БМП, հակառակ կողմից մոտեցավ խաչմերուկին: Դրանցից մեկի վրայից ցած թռավ Աբոն ու վազեց դեպի Կոմիտասը, իսկ թշնամին նահանջելիս կրակում էր ինքնաձիգներից, թեթեւ գնդացիրներից եւ նռանականետերից:
- Ավոն մեռած է, - տնքաց Կոմիտասը` երբ Աբոն նրան մի քանի մետր քարշ էր տալիս դեղին խոտի միջով, դեպի մոտակա փոքր ծառի ստվերը:
Մինչ Աբոն իր ինքնաձիգի ու ճկուն վիրակապի օգնությամբ բեկակալ էր ամրացնում Կոմիտասի ոտքին, Մարտունու եւս 4 տանկ եկան: Վարդանը մի թաշկինակ փռեց Մոնթեի երեսին եւ օգնեց Աբոյին մարմինը տանկի մեջ բարձրացնել:
Այդ ընթացքում Մարտունու զինվորները գտան Սարիբեկին, որ հենվել էր մի նռնենու եւ նռնակ սեղմել ձեռքում: Նրա ինքնաձիգի փողը դեռ տաք էր: Սարիբեկի որովայնի մեջ արկաբեկոր էր մտել, ու նա արյուն էր կորցնում ոտքին դիպած փամփուշտի անցքից: Երբ Մարտունու զրահամեքենան նրան հիվանդանոց էր տանում, նա հայհոյում էր, ջուր աղերսում ու հեծեծում.
- Այրո՜ւմ է:
- Այրո՜ւմ է: