Գարգար գետի մոտի ճամբարը լքած զորախմբի ադրբեջանցի հրամանատարն իր մարտիկներին ասել էր, եւ դա չէր համապատասխանում իրականությանը, թե Մերզուլի հայեր չէին ներխուժել: Ադրբեջանցի հետախույզների մի խումբ զրահամեքենայով հյուսիս-արեւելքից մտավ Մերզուլի` կտրելով-անցնելով այն տարածքը, որն, ըստ Մոնթեի նախնական ծրագրի, Ասկերանի ուժերը պետք է որ գրաված ու մաքրած լինեին: Երկու կողմերն էլ չիմացան, թե ինչպես, երբ Մերզուլիի միջով անցնող գլխավոր ճանապարհին փոշին նոր էր նստել Նելսոնի տանկի թողած հետքի վրա, ադրբեջանական զրահամեքենան հայտնվեց նույն տեղում` անմիջապես Նելսոնի հետեւից, մի հողե ճանապարհից, որ տանում էր դեպի հյուսիս-արեւելքի դաշտերը: Թեթեւ տանկը պտույտ գործեց ու անցավ մի կարճ տարածություն` մինչեւ գյուղի հարավային ծայրը:
Մերզուլիի հյուսիսային ծայրից Նելսոնը ռադիոյով կապվեց ցլանման ենթահրամանատար Հովիկի հետ` Ճարտար գյուղից, հաղորդելու համար, թե ինքը գրավել է մի տանկ եւ մի բեռնատար զինամթերք: Այս լսելով` Հովիկը դարձավ Մոնթեին ու թույլտվություն խնդրեց` նրա ծառայողական մեքենայով Կոմիտասի հետ դաշտ իջնելու եւ Նելսոնի տեղեկությունը ստուգելու համար: Քանի որ Նելսոնը կտրել-անցել էր Մերզուլիի մի ծայրից մյուսը, թվում էր, թե գյուղ մտնելն անվտանգ է:
- Ո՛չ, մեքենան ինձ պետք է, - առարկեց Մոնթեն:
Հովիկը պնդեց, եւ Մոնթեն ի վերջո զիջեց.
- Լավ, սպասի՛ր. միասին կգնանք:
Մոնթեն էլ, Հովիկի պես, շատ էր ուզում տեսնել, թե ինչ տանկ ու զինամթերք էր գրավվել: Թերեւս բավական ժամանակ կար լուրն ստուգելու համար` նախքան Մոնթեն Մերզուլիում կմիանար իր երեք խմբերին` առաջանալու եւ գյուղից հյուսիս ընկած դաշտերը մաքրելու համար, ինչն Ասկերանի մարտիկներին չէր հաջողվել:
Արեւն ուղիղ գլխավերեւում էր, երբ Հովիկը, Մոնթեն ու Վարդան անունով սպան` Իրանից, Կոմիտասի հետ նստեցին մեքենան եւ շարժվեցին գորշա-դարչնագույն դաշտով` այն ճանապարհով, որով հենց նոր անցել էին իրենց տանկերը: Այդ պահին Սարիբեկն արթնացավ: Երբ նա գլխի ընկավ, որ Մոնթեն ու մյուսներն առանց իրեն էին գնացել, վերցրեց «ուոքի-թոքին», կապվեց Կոմիտասի հետ եւ ասաց, որ ուզում է միանալ նրանց: Մինչ ծառայողական մեքենան իջնում էր լանջով, Կոմիտասը կողքից նայեց Մոնթեին: Մոնթեն լսել էր Սարիբեկի` ռադիոյով խռխռացող խնդրանքը, բայց ոչինչ չասաց: Կոմիտասը մեքենան կանգնեցրեց եւ սպասեց, մինչեւ որ Սարիբեկը սարն ի վար վազելով իրենց կհասներ: Երբ նա շնչակտուր մտավ մեքենան, նրանք շարունակեցին իրենց վայրէջքը դեպի Մերզուլի:
Մերզուլիի հյուսիսային ծայրից Նելսոնը ռադիոյով կապվեց ցլանման ենթահրամանատար Հովիկի հետ` Ճարտար գյուղից, հաղորդելու համար, թե ինքը գրավել է մի տանկ եւ մի բեռնատար զինամթերք: Այս լսելով` Հովիկը դարձավ Մոնթեին ու թույլտվություն խնդրեց` նրա ծառայողական մեքենայով Կոմիտասի հետ դաշտ իջնելու եւ Նելսոնի տեղեկությունը ստուգելու համար: Քանի որ Նելսոնը կտրել-անցել էր Մերզուլիի մի ծայրից մյուսը, թվում էր, թե գյուղ մտնելն անվտանգ է:
- Ո՛չ, մեքենան ինձ պետք է, - առարկեց Մոնթեն:
Հովիկը պնդեց, եւ Մոնթեն ի վերջո զիջեց.
- Լավ, սպասի՛ր. միասին կգնանք:
Մոնթեն էլ, Հովիկի պես, շատ էր ուզում տեսնել, թե ինչ տանկ ու զինամթերք էր գրավվել: Թերեւս բավական ժամանակ կար լուրն ստուգելու համար` նախքան Մոնթեն Մերզուլիում կմիանար իր երեք խմբերին` առաջանալու եւ գյուղից հյուսիս ընկած դաշտերը մաքրելու համար, ինչն Ասկերանի մարտիկներին չէր հաջողվել:
Արեւն ուղիղ գլխավերեւում էր, երբ Հովիկը, Մոնթեն ու Վարդան անունով սպան` Իրանից, Կոմիտասի հետ նստեցին մեքենան եւ շարժվեցին գորշա-դարչնագույն դաշտով` այն ճանապարհով, որով հենց նոր անցել էին իրենց տանկերը: Այդ պահին Սարիբեկն արթնացավ: Երբ նա գլխի ընկավ, որ Մոնթեն ու մյուսներն առանց իրեն էին գնացել, վերցրեց «ուոքի-թոքին», կապվեց Կոմիտասի հետ եւ ասաց, որ ուզում է միանալ նրանց: Մինչ ծառայողական մեքենան իջնում էր լանջով, Կոմիտասը կողքից նայեց Մոնթեին: Մոնթեն լսել էր Սարիբեկի` ռադիոյով խռխռացող խնդրանքը, բայց ոչինչ չասաց: Կոմիտասը մեքենան կանգնեցրեց եւ սպասեց, մինչեւ որ Սարիբեկը սարն ի վար վազելով իրենց կհասներ: Երբ նա շնչակտուր մտավ մեքենան, նրանք շարունակեցին իրենց վայրէջքը դեպի Մերզուլի: